خداوند متعال در آیات 89 و 90 سوره مبارکه بقره میفرماید:
وَ لَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ وَ كاَنُواْ مِن قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلىَ الَّذِينَ كَفَرُواْ فَلَمَّا جَاءَهُم مَّا عَرَفُواْ كَفَرُواْ بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلىَ الْكَفِرِينَ(89)

بِئْسَمَا اشْتَرَوْاْ بِهِ أَنفُسَهُمْ أَن يَكْفُرُواْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَن يُنَزِّلَ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ عَلىَ‏ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ فَبَاءُو بِغَضَبٍ عَلىَ‏ غَضَبٍ وَ لِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ(90)
ترجمه:
و هنگامى كه از طرف خداوند، كتابى براى آنها آمد كه موافق نشانه ‏هايى بود كه با خود داشتند، و پيش از اين، به خود نويد پيروزى بر كافران مى ‏دادند (كه با كمك آن، بر دشمنان پيروز گردند.) با اين همه، هنگامى كه اين كتاب، و پيامبرى را كه از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد، به او كافر شدند لعنت خدا بر كافران باد! (89)
ولى آنها در مقابل بهاى بدى، خود را فروختند كه به ناروا، به آياتى كه خدا فرستاده بود، كافر شدند. و معترض بودند، چرا خداوند به فضل خويش، بر هر كس از بندگانش بخواهد، آيات خود را نازل مى‏ كند؟! از اين رو به خشمى بعد از خشمى (از سوى خدا) گرفتار شدند. و براى كافران مجازاتى خواركننده است. (90)
از امام صادق علیه السلام ذيل اين آيات چنين نقل شده كه" يهود در كتابهاى خويش ديده بودند هجرتگاه پيامبر اسلام بين كوه" عير" و كوه" احد" (دو كوه در دو طرف مدينه) خواهد بود، يهود از سرزمين خويش بيرون آمدند و در جستجوى سرزمين مهاجرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله وسلم پرداختند، در اين ميان به كوهى بنام" حداد" رسيدند گفتند" حداد" همان" احد" است در همانجا متفرق شدند و هر گروهى در جايى مسكن گزيدند بعضى در سرزمين" تيما" و بعضى ديگر در" فدك" و عده‏ اى در" خيبر".
آنان كه در" تيما" بودند ميل ديدار برادران خويش نمودند، در اين اثنا عربى عبور مى ‏كرد مركبى را از او كرايه كردند، وى گفت من شما را از ميان كوه" عير" و" احد" خواهم برد، به او گفتند هنگامى كه بين اين دو كوه رسيدى ما را آگاه نما.
مرد عرب هنگامى كه به سرزمين مدينه رسيد اعلام كرد كه اينجا همان سرزمين است كه بين دو كوه عير و احد قرار گرفته است، سپس اشاره كرد و گفت اين عير است و آن هم احد، يهود از مركب پياده شدند و گفتند: ما به مقصود رسيديم ديگر احتياج به مركب تو نيست، و هر جا مى ‏خواهى برو.
نامه ‏اى به برادران خويش نوشتند كه ما آن سرزمين را يافتيم، شما هم به سوى ما كوچ كنيد، در پاسخ آنها نوشتند ما در اينجا مسكن گزيده ‏ايم و خانه و اموالى تهيه كرده ‏ايم و از آن سرزمين فاصله‏ اى نداريم، هنگامى كه پيامبر موعود به آنجا مهاجرت نمود به سرعت به سوى شما خواهيم آمد! آنها در سرزمين مدينه ماندند و اموال فراوانى كسب نمودند اين خبر به سلطانى بنام" تبع" رسيد با آنها جنگيد، يهود در قلعه‏ هاى خويش متحصن شدند، وى آنها را محاصره كرد و سپس به آنها امان داد، آنها به نزد سلطان آمدند تبع گفت من اين سرزمين را پسنديده ‏ام و در اين سرزمين خواهم ماند، در پاسخ وى گفتند: اين چنين نخواهد شد زيرا اين سرزمين هجرتگاه پيامبرى است كه جز او كسى نمى ‏تواند به عنوان رياست در اين سرزمين بماند.

تبع گفت: بنا بر اين من از خاندان خويش كسانى را در اينجا قرار خواهم داد تا آن زمانى كه پيامبر موعود بيايد وى را يارى نمايند، لذا او دو قبيله معروف اوس و خزرج را در آن مكان ساكن نمود.
اين دو قبيله هنگامى كه جمعيت فراوانى پيدا كردند به اموال يهود تجاوز نمودند، يهوديان به آنها مى ‏گفتند هنگامى كه محمد صلی الله علیه و آله وسلم مبعوث گردد
شما را از سرزمين ما بيرون خواهد كرد! هنگامى كه حضرت محمد صلی الله علیه و له وسلم مبعوث شد، اوس و خزرج كه به نام انصار معروف شدند به او ايمان آوردند و يهود وى را انكار نمودند اين است معنى آيه" و كانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا".
آرى همان جمعيتى كه با عشق و علاقه مخصوص براى ايمان به رسول خدا صلی الله علیه و له وسلم آمده بودند و در برابر اوس و خزرج افتخارشان اين بود كه پيامبرى مبعوث خواهد شد و آنها ياران خاص وى خواهند بود، بر اثر تعصب و لجاج و دنيا پرستى در صف دشمنان او قرار گرفتند در حالى كه دور افتادگان گرد او را گرفته و به يارانش پيوستند.
تفسیر نمونه ج 1 ذیل آیات 89 و 90 سوره مبارکه بقره