آیت الله مکارم در تفسیر نمونه ج 1 ص 246 ذیل تفسیر آیه 40 سوره بقره: « يَابَنىِ إِسْرَ ءِيلَ اذْكُرُواْ نِعْمَتىِ‏َ الَّتىِ أَنْعَمْتُ عَلَيْكمُ‏ْ وَ أَوْفُواْ بِعَهْدِى أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَ إِيَّاىَ فَارْهَبُون »، مینویسند:
آن گونه كه از آيات قرآن استفاده مى ‏شود اين پيمان همان پرستش خداوند يگانه، نيكى به پدر و مادر، بستگان، يتيمان، و مستمندان، و خوشرفتارى با مردم، بر پا داشتن نماز، اداى زكات، دورى از اذيت و آزار، و خونريزى بوده است.
شاهد اين سخن آيه 83 و 84 همين سوره است:
« وَ إِذْ أَخَذْنا مِيثاقَ بَنِي إِسْرائِيلَ لا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ ذِي الْقُرْبى‏ وَ الْيَتامى‏ وَ الْمَساكِينِ وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ ... وَ إِذْ أَخَذْنا مِيثاقَكُمْ لا تَسْفِكُونَ دِماءَكُمْ وَ لا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ ».
در حقيقت اين دو آيه اشاره به ده پيمان مختلف است كه خدا از يهود گرفته بود، و با ضميمه كردن آيه 12 سوره مائده « وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ بَنِي إِسْرائِيلَ ...
وَ قالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاةَ وَ آتَيْتُمُ الزَّكاةَ وَ آمَنْتُمْ بِرُسُلِي وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ ...» كه دو پيمان ديگر دائر به ايمان به انبياء و تقويت آنان از آن استفاده مى ‏شود، روشن مى ‏گردد كه آنها در برابر آن نعمت هاى بزرگ الهى  تعهدهاى فراوانى كرده بودند و به آنها وعده داده شده بود، كه اگر به اينها وفادار بمانيد در باغهايى از بهشت جاى خواهيد گرفت كه نهرها از زير قصرها و درختانش جارى است (لَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ) اما متاسفانه آنها سر انجام همه اين پيمانها را زير پا گذاردند كه هنوز هم به پيمان شكنى خويش ادامه ميدهند، در نتيجه پراكنده و در بدر شدند و تا اين پيمان‏شكني ها ادامه دارد، اين وضع نيز ادامه خواهد يافت، و اگر مى ‏بينيم چند روزى در پناه ديگران سر و صدايى دارند هرگز دليل بر پيروزيشان نيست، و ما به خوبى مى ‏بينيم روزى را كه فرزندان غيور اسلام، دور از گرايشهاى نژادى و قومى تنها در سايه قرآن بپاخيزند و به اين سر و صداها خاتمه دهند.