در آیه 104 سوره مبارکه بقره چنین میخوانیم:
يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَقُولُواْ رَاعِنَا وَ قُولُواْ انظُرْنَا وَ اسْمَعُواْ وَ لِلْكَفِرِينَ عَذَابٌ أَلِيم:
" ابن عباس" مفسر معروف نقل مى‏ كند: مسلمانان صدر اسلام هنگامى كه پيامبر صلی الله علیه و آله وسلم مشغول سخن گفتن بود و بيان آيات و احكام الهى مى ‏كرد گاهى از او مى ‏خواستند كمى با تانى سخن بگويد تا بتوانند مطالب را خوب درك كنند، و سؤالات و خواسته‏ هاى خود را نيز مطرح نمايند، براى اين درخواست جمله " راعنا" كه از ماده" الرعى" به معنى مهلت دادن است به كار مى‏ بردند.

ولى يهود همين كلمه" راعنا" را از ماده" الرعونه" كه به معنى كودنى و حماقت است استعمال مى ‏كردند (در صورت اول مفهومش اين است" به ما مهلت بده" ولى در صورت دوم اين است كه" ما را تحميق كن"!).
در اينجا براى يهود دستاويزى پيدا شده بود كه با استفاده از همان جمله ‏اى كه مسلمانان مى ‏گفتند، پيامبر يا مسلمانان را استهزاء كنند.
نخستين آيه فوق نازل شد و براى جلوگيرى از اين سوء استفاده به مؤمنان دستور داد به جاى جمله" راعنا"، جمله" انظرنا" را به كار برند كه همان مفهوم را مى‏ رساند، و دستاويزى براى دشمن لجوج نيست.
بعضى ديگر از مفسران گفته ‏اند كه جمله" راعنا" در لغت يهود يك نوع دشنام بود و مفهومش اين بود" بشنو كه هرگز نشنوى" اين جمله را تكرار مى‏ كردند و مى ‏خنديدند!.
بعضى از مفسران نيز نقل كرده ‏اند كه يهود به جاى" راعنا"،" راعينا" مى ‏گفتند كه معنيش" چوپان ما" است، و پيامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم را مخاطب قرار مى‏ دادند و از اين راه استهزا مى‏ كردند اين شان نزولها با هم تضادى ندارد و ممكن است همه صحيح باشد.
منبع: تفسیر نمونه ج 1 ذیل آیه 104 سوره بقره