چرا همه کارها را باید به نام خدا شروع کنیم ؟ ...

اگر ما برای پادشاه عادل و بزرگواری خدمتی انجام دهیم ، تا وقتی که او در این عالم زندگی میکند ، چون از یک سو کریم و بزرگوار است و از سوی دیگر صاحب قدرت است ، همواره آن خدمت ما را به یاد داشته و از ما تشکر خواهد کرد و هیچ گاه آن خدمت ما را فراموش نخواهد کرد . لیکن این موضوع تا زمانی ادامه خواهد داشت که آن پادشاه در قید حیات باشد و وقتی از دنیا برود دیگر نمیتواند خدمت یا خدمات مارا جبران نماید . در واقع خدمت ما به آن پادشاه تا زمانی ارزش دارد که آن پادشاه در قید حیات باشد و پس از مرگ وی ، آن خدمت ارزش خود را از دست میدهد ؛ چون برای موجودی فانی انجام شده بود . از آنچه گفته شد ، این نتیجه به دست می آید که اگر ما کارهایمان را برای الله انجام دهیم ، چون الله متعال هیچ گاه از بین نمیرود ، آن کار نیک ما نیز هیچ گاه از بین نخواهد رفت و جاودانه خواهد بود . پس چه بهتر که همه کارهای خود را با نام خدا شروع کنیم تا آن کار ما ارتباطی با آن وجود مقدس و ازلی و ابدی پیدا کند و کار فانی و محدودمان ، باقی و نامحدود شود . و این یکی از رموز آغاز کارها با بسم الله الرحمن الرحیم است .
چند حدیث در مورد اهمیت بسم الله :
1) رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند :
" کل امر ذی بال لم یذکر فیه بسم الله فهو ابتر " ( سفینة البحار ، جلد 1 ، ماده سما )
یعنی : " هرکار با اهمیتی نام خدا بر آن برده نشود ، بی عاقبت و نافرجام است "
2) امام صادق علیه السلام فرمودند :
" بسم الله الرحمن الرحیم اقرب الی اسم الله الاعظم من ناظر العین الی بیاضها " ( تفسیر برهان ، جلد 1 ، ص 41 ، حدیث 2 )
یعنی : " بسم الله الرحمن الرحیم به اسم اعظم خدا نزدیک تر است از مردمک چشم به سفیدی آن "
3) در صفحه 305 ترجمه جلد 73 بحارالانوار حدیثی به این مضمون آمده است که روزی عبدالله بن یحیی وارد مجلس امام علی علیه السلام شد و در برابر او تختی بود . حضرت دستور فرمود روی آن بنشیند . ناگهان تخت واژگون شد و عبدالله به زمین افتاد و سرش شکست و خون جاری شد . امیر مومنان علیه السلام دستور دادند آب آوردند و خون را شستند . سپس فرمود : نزدیک بیا .
چون نزدیک آمد ، دست مبارک را بر سر عبدالله گذاشت . نخست احساس درد شدیدی کرد و بعد شفا یافت . سپس فرمود : " شکر خدایی را که گناهان شیعیان ما را در دنیا با حوادث ناگواری که برای آنها پیش می آید میشوید و پاک میکند ".
عبدالله عرض کرد : ای امیر مومنان ! مرا آگاه کردید . اگر بفرمایید من چه گناهی مرتکب شده ام که این حادثه ناگوار برایم پیش آمد تا دیگر تکرار نکنم ، خوشوقت میشوم .
فرمود : " هنگامی که نشستی بسم الله الرحمن الرحیم نگفتی . مگر نمیدانی رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم از ذات پاک پروردگار برای من چنین نقل فرموده : هر کار با اهمیتی بسم الله در ان گفته نشود نافرجام و بی عاقبت است " .
عبدالله گفت : فدایت شوم . من بعد از این هرگز آن را ترک نمیکنم .
امام علیه السلام فرمود : " در این صورت بهره مند و سعادت مند خواهی شد " .
4) در حدیثی از امام صادق علیه السلام میخوانیم که فرمود : " لا تدع البسملة و لو کتبت شعرا "
یعنی : " بسم الله را ترک مکن ولو یک شعر بنویسی " سپس افزود : " قبل از اسلام نامه های خود را با جمله " بسمک اللهم " آغاز میکردند . هنگامی که آیه " انه من سلیمان و انه بسم الله الرحمن الرحیم " ( نمل / 30 ) نازل شد ، نامه های خود را با " بسم الله " آغاز کردند " . ( سفینة البحار ، ماده سما )
5) رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : " اذ قال المعلم للصبی بسم الله الرحمن الرحیم ( و قال الصبی بسم الله الرحمن الرحیم ) کتب الله برائة للصبی و برائة لابویه و برائة للمعلم "
یعنی : " هنگامی که معلم به کودک بگوید بسم الله الرحمن الرحیم ( و او تکرار کند ) خداوند فرمان آزادی از دوزخ برای کودک و پدر و مادرش و معلم مینویسد " . ( تفسیر البرهان ، ج 1 ، ص 43، حدیث 32 )
منبع : پیام قرآن ، جلد 1

 توجه: منابع معرفی شده برای روایات به نقل از کتاب پیام قرآن ج1 میباشد.