عالم جليل مرحوم ملامحمد حسن قزوينى مى‌گويد: من در سفر حجّ به محلى رسيدم كه در شام سر منور حسين (ع) را در آنجا گذاشته بودند؛ در باغستان‌هاى آنجا مسجدى بود به نام مسجد الحسين (ع) و من چون داخل مسجد رفتم در يكى از ساختمان‌هاى آن پرده‌اى آويخته ديدم. چون آن پرده را كنار زدم سنگى ديدم در ديوار به كار برده شده بود و ديدم گردن يك سرى در آن سنگ آشكار است، و نيز ديدم خون منجمد و خشك شده بر آن گردن مشاهده مى‌شود. چون چنين ديدم از خادم آن مسجد از آن سنگ و گردن و خون منجمد پرسيدم؟

خادم گفت: اين سنگ جاى سر مبارك حسين بن على (ع) است. زيرا وقتى آن سر را از عراق آوردند بر اين سنگ نهاده و اثرش در اين سنگ ظاهر شد چنانكه مى‌بينى، و من مدّت‌ها است كه داخل اين عمارت صداى تلاوت قرآن مى‌شنوم. و هر سال بعد از نصف شب عاشورا در اين موضع نورى ظاهر مى‌شود، آن نور در اين سنگ اثر مى‌كند و از آن خون ترشّح مى‌نمايد، و مى‌ماند و منجمد مى‌شود.
و من از گذشتگان خدّام اين مسجد همين قِسْمْ شنيده‌ام و از اين سنگ و اثر ترشّح خون و منجمد شدن آن و تلاوت قرآن به من خبر داده‌اند.
منبع: نرم‏افزار نسيم رضوان محصولى از: مركز جهانى نشر فرهنگ و معارف اسلامى مبلغ