فضيل عياض در ابتداى جوانى يكى از راهزنان و سارقان و غارتگران و دزدان و بدكاران و هرزه‌گران و عياشان مشهور زمان خود بود كه هر كس اسم او را مى‌شنيد، لرزه به اندامش مى‌افتاد كه در آن زمان حتّى سلطان و خليفه‌ى وقت هارون الرشيد هم از دست او ناراحت بود و ترس داشت.
روزى از روزها سوار بر اسب آمد كنار نهرى ايستاد تا اسبش آب بخورد كه ناگهان چشمش به دختر بسيار زيبائى افتاد كه مشك خود را به دوش گرفته و مى‌خواست كنار نهر بيايد و آب بردارد.

عشق و محبّت آن دختر به قلبش رخنه كرد و چشم از آن دختر برنداشت تا وقتى كه دختر مشك را پُر از آب كرد و راه خود را گرفت و رفت. به نوكران و بادمجان دورقاب‌چين‌هايش دستور داد تا او را تعقيب كرده و بعد به پدر و مادر دختر خبر دهند كه دختر را شب آماده كرده و خانه را خلوت نموده زيرا فضيل، راغب آن زيبارو شده. نوكران فضيل پس از تعقيب آن دختر، به در خانه‌ى ايشان رسيدند و در خانه را زدند و گفته‌هاى فضيل را به آنها ابلاغ نمودند.
تا اين خبر به گوش پدر و مادر دختر رسيد بسيار ناراحت و متوحّش و لرزان گرديدند و چون چاره‌اى نداشتند يك عده از پيران و ريش سفيدان شهر را دعوت كردند و با آنها مشورت نمودند كه چه كنيم؟
آنها گفتند: بيا و دخترت را فداى يك شهر كن، زيرا اگر فضيل به مقصود خود نرسد، همه‌ى اين شهر را به غارت برده و همه چيز را به آتش مى‌كشد، پدر و مادر از روى ناچارى دختر را مهيا كرده و خانه را خلوت نمودند.
شب هنگام، فضيل وارد شهر شد و قلّاب و كمند انداخت، از بالاى ديوار پشت بام به روى بام‌هاى ديگر رفت و تا به خانه‌ى دختر رسيد همين كه خواست وارد منزل معشوقه خود گردد، يك وقت صدائى شنيد، خوب كه گوش داد، شنيد صداى قرآن مى‌آيد و يكى قرآن مى‌خواند، توجّه خود را به اين آيه جلب كرد. {أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ} (1)
آيا وقت آن نرسيده كه قلوب مؤمنين به ذكر خدا خاضع و خاشع گردد. (ديگر دست از گناه بردارند و به ياد خدا باشند.)
اين آيه چنان در او اثر كرد كه زندگيش را به يكباره دگرگون ساخت و از نيمه‌ى راه برگشت و از ديوار فرود آمد و با كمال اخلاص و صفاى دل گفت: پروردگارا، آرى نزديك شده، هنگام خضوع و خشوع و از همانجا جرقه نور خدا دل او را روشن كرد و با خدا رابطه برقرار نمود.
انشاء الله كه جرقه‌هاى نور الهى دل‌هاى ما را نيز روشن و منّور كند.
منبع : نرم‏افزار نسيم رضوان محصولى از: مركز جهانى نشر فرهنگ و معارف اسلامى مبلغ
********************************************************************************************
1) سوره حديد، آيه 16