آیت الله بهجت میفرمودند :
فرماندار ( یا شهردار ) کرمان در رژیم پهلوی ، در شب ( یا روز ) عید غدیر ، مجلس جشنی برپا نمود . در آن مجلس ، " مردوخ " ( یکی از علمای اهل سنت ) نیز شرکت داشت . مداح در ضمن خواندن اشعار و مدیحه سرایی درباره حضرت امیر مومنان علیه السلام به جریان بیرون آوردن تیر از پای مبارک آن حضرت در حال نماز و عدم التفات و توجه آن بزرگوار به آن اشاره کرد . جناب آقای مردوخ که پای منبر نشسته بود رو کرد به آقای فرماندار و با صدای بلند فریاد زد : " آقای فرماندار ! آیا اینها افسانه نیست ؟!! "

فرماندار میگوید : اعتراض او در آن مجلس و در میان آن جمعیت مثل یک کوه بر سر من فرود آمد .با خود گفتم شب عید غدیر است و خوب است مستبشر و شادمان باشیم و من پاسخ او را ندهم . ولی دیدم اگر جواب ندهم شکست اسلام و مذهب است . از سوی دیگر دیدم او عالم است و من از اهل علم نیستم تا جواب کافی به او بدهم و یا بحث و مجادله نمایم . در این لحظه گویا به من الهام شد و یک مرتبه به ذهنم خطور کرد که بگویم : آقا شما قرآن خوانده اید ؟
گفت : بله .
گفتم : در باره این آیه چه میفرمایید که خداوند متعال میفرماید : " فلما راینه اکبرنه و قطعن ایدیهن " ( یوسف/31 )
" چون زنان مصری یوسف را دیدند ، او را بزرگ انگاشته و دست های خود را بریدند ."
زنان مصری در مجلس زلیخا جمال مخلوقی را دیدند ؛ اینها کجا و تجلیلتی که برای حضرت امیر علیه السلام در حال نماز پیش آمد کجا ؟ آنها با دیدن جمال یوسف ، محو دیدار جمال او شدند و بی اختیار دست های خود را بریدند ؛ پس جا داشت حضرت امیر علیه السلام هم در حال نماز در برابر تجلیات انوار الهی و مشاهده جمال و جلال حضرت حق ، غرق شده و متوجه بیرون آمدن تیر از پای مبارکشان نگردند . با این سخن گویی سنگ به دهان او انداختند . لذا سرش را به زیر انداخت و دیگر هیچ نگفت .
منبع : در محضر بهجت ، ج 1 ، ص 24 ، نوشته محمد حسین رخشاد