مرحوم آیت الله بهجت میفرمودند:
از کرامات مرحوم حاج عبدالکریم حائری این است که زمانی رودخانه قم در اثر سیل طغیان کرده و آب تا لبه پل علی خانی رسیده بود؛ به گونه ای که عده ای از مردم روی پل با آب رودخانه وضو میساختند. لذا برای جلوگیری از نفوذ آب، تمام فرش های مسجد امام را جمع نمودند.

مرحوم حاج شیخ روی پل رفت و مقداری تربت ( کربلا ) در دست گرفت و چیزی بر آن خواند و در آب انداخت. از همان وقت، به تدریج، آب پایین آمد و بعد از چند ساعت، چند متر آب پایین رفت.
ما نه ایمان اهل ایمان را داریم و نه یقین اهل یقین را. گویا در مشکلات، آمریکا و شوروی ما را نجات خواهند داد که به آنها پناه میبریم و اعتماد میکینم. آنها سگ و گرگی هستند که از ترس یکدیگر خواب آسوده ندارند. بزرگان ما مقامات عالیه علمی را دارا بودند و در مقام عمل نیز، چه عبادت هایی، چه نمازهایی داشتند. با خود میگویم: با اینکه آنها را دیدی، باز چرا اینجوری؟ آنها آنگونه خوب و تو اینگونه خراب!!
منبع: در محضر بهجت، ج1، ص 48