ابوسعيد خدرى گفت: در يكى از سفرها با يارانى چند با هم به سفر مى‌رفتيم، در بين راه به قبيله‌اى از قبايل عرب رسيديم، در نزديكى آن قبيله فرود آمديم تا خستگى سفر به در كنيم، آن قبيله توجهى و عنايتى و مراعاتى و مواساتى به ما نكردند، طولى نكشيد كه سر و صدايى بين آن قبيله بلند شد و تنى چند از آن قبيله به سوى ما آمدند و گفتند كه بزرگ ما را مار گزيده است اگر در بين شما كسى هست تا بيايد و سيد ما را شفا دهد. ...

همراهان گفتند: ما به شفا دادن به سيد شما آشناييم اما چون شما به ما لطفى و توجهى نكرديد، لذا ما با گرفتن حق الزّحمه به سيد شما شفا مى‌دهيم قاصدان قبيله گفتند كه يك گله گوسفند به شما خواهيم داد، آنگاه يكى از ما رفت و بر سيد آن قبيله كه دچار مارگزيدگى گرديده بود سوره فاتحة الكتاب بخواند و دست وى فرود آورد، خداى مهربان جهانيان به بركت آن سوره، سيد آن قبيله را شفا عنايت فرمود، اهل قبيله از بهبودى سيد خود خوشحال شدند و گوسفندانى چند به ما بدادند.

منبع: نرم‏افزار نسيم رضوان محصولى از: مركز جهانى نشر فرهنگ و معارف اسلامى مبلغ
( روايات گهربار، دكتر بهروز ثروتيان )