جلوه اول ولایت در سلوک، توسل به حضرات معصومین علیهم السلام است و این از جمله عواملی است که هیچ سالکی از آغاز سیر تا پایان، از آن بی نیاز نیست. زیرا ایشان واسطه های فیوضات الهی هستند.
علامه طباطبایی فرموده است: « اکثر افرادی که موفق به نفی خواطر شده و توانسته اند ذهن خود را پاک و صاف نموده و از خواطر مصفا کنند و بالاخره سلطان معرفت برای آنها طلوع نموده است، در یکی از دو حال بوده است: اول در حین تلاوت قرآن مجید و التفات به خواننده آن که چه کسی در حقیقت قاری قرآن است و آن وقت بر آنان منکشف میشده است که قاری قرآن، خداست جل جلاله. دوم از راه توسل به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام. زیرا آن حضرت را برای دفع حجاب و موانع طریق نسبت به سالکین راه خدا، عنایتی عظیم است.»

جلوه دوم ولایت در سلوک توجه به نکته زیر است:
علامه طباطبایی میفرماید: « امام، چنانچه نسبت به ظاهر اعمال مردم پیشوا و راهنماست، همچنان در باطن نیز سمت پیشوایی و رهبری دارد و اوست قافله سالار کاروان انسانیت که از راه باطن به سوی خدا سیر میکند ». سپس میفرماید: « کسی که رهبری امتی را به امر خدا بر عهده دارد،چنانکه در در مرحله اعمال ظاهری رهبر و راهنماست، در مرحله حیات معنوی نیز رهبر و حقایق اعمال به رهبری او سیر میکند.»
صراط بودن ائمه علیهم السلام هم به همین معناست. زیرا سالک نه تنها به مدد امام علیه السلام سیر میکند، بلکه با امام و در متن ولایت امام علیه السلام، سیر میکند.
جلوه سوم ولایت در سلوک: استمداد از ائمه علیهم السلام، نه تنها در عبور از مراحل و منازل سلوک امری لازم و ضروری است بلکه پس از نیل به سر منزل مقصود و شهود قلبی توحید، حقیقت ولایت ائمه و مقام نورانیت ایشان بر عارف آشکار میشود. امام علی علیه السلام میفرماید: « مَعْرِفَتِي‏ بِالنُّورَانِيَّةِ مَعْرِفَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏وَ مَعْرِفَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَعْرِفَتِي بِالنُّورَانِيَّةِ وَ هُوَ الدِّينُ الْخَالِصُ. » (بحار، ج26، ص 1)(قسمتی از روایت است)
منبع: کتاب شرح حدیث عنوان بصری (استاد تحریری) صص 64-60