آیت الله بهجت رحمة الله میفرمودند :
مرد سیاه پوستی در بغداد نوکر آقایی بود . به نجف نزد اساتید اخلاق آنجا رفت . وقتی برگشت یا وقتی کسی او را ملاقات کرد ، به او گفت :
از آقایان نجف چه دیدی و آنها چه داشتند که ما را ترک کردی ؟ ...

گفت : در میان آنها کسانی هستند که اگر عقرب روی دستشان بگذاری آنها را نمیگزد .
گفت : اگر در دست تو بگذاریم اثر نمیکند ؟
گفت : شاید .
آنگاه دستور داد عقرب هفت دنده قهوه ای یا سیاهی را آوردند و روی دست نوکر سیاه گذاشتند . عقرب مکرر روی دست او بالا و پایین رفت و آمد و هیچ در او اثر نکرد !
کرامات انسان از اینها بالاتر است . قرآن از زبان حضرت عیسی علیه السلام میفرماید :
" أُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ وَ أُحْيِ الْمَوْتى‏ بِإِذْنِ اللَّه " (1)
ترجمه :
" به اذن خدا، كور مادرزاد و مبتلايان به برص [پيسى‏] را بهبودى مى‏بخشم، و مردگان را به اذن خدا زنده مى‏كنم "
و نیز میفرماید :
" وَ أُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُم " (2)
ترجمه :
" و از آنچه مى‏خوريد، و در خانه‏هاى خود ذخيره مى‏كنيد، به شما خبر مى‏دهم "
همه اینها به اذن الله است .
خدا میداند که آثار و منافع وجودی انسان تا چه حد است . خدا کند گرمی باطنی و انس باطنی به قرآن و دین و مقدمات و لوازم دینداری داشته باشیم و کتاب و عترت ما را کافی باشد تا حقانیت دین نزد ما یقینی گردد ، هم خودمان یقین داشته باشیم و هم قابلیت داشته باشیم که دیگران را از اهل یقین کنیم .
منبع : در محضر آیت الله بهجت نوشته محمد حسین رخشاد ، ج 1 ، ص 10

---

 

1) سوره آل عمران ، آیه 49
2) همان