منهال قصّاب مىگويد: امام صادق (ع) فرمود:
مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ وَ هُوَ شَابٌّ مُؤْمِنٌ اخْتَلَطَ الْقُرْآنُ بِدَمِهِ وَ لَحْمِهِ وَ جَعَلَهُ اللَّهُ مَعَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ وَ كَانَ الْقُرْآنُ حَجِيجاً عَنْهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَقُولُ يَا رَبِّ إِنَّ كُلَّ عَامِلٍ قَدْ أَصَابَ أَجْرَ عَمَلِهِ إِلَّا عَامِلِي فَبَلِّغْ بِهِ كَرِيمَ عَطَايَاكَ فَيَكْسُوهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ حُلَّتَيْنِ مِنْ حُلَلِ الْجَنَّةِ وَ يُوضَعُ عَلَى رَأْسِهِ تَاجُ الْكَرَامَةِ ثُمَّ يُقَالُ لَهُ هَلْ أَرْضَيْنَاكَ فِيهِ فَيَقُولُ الْقُرْآنُ يَا رَبِّ قَدْ كُنْتُ أَرْغَبُ لَهُ فِيمَا هُوَ أَفْضَلُ مِنْ هَذَا قَالَ فَيُعْطَى الْأَمْنَ بِيَمِينِهِ وَ الْخُلْدَ بِيَسَارِهِ ثُمَّ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ فَيُقَالُ لَهُ اقْرَأْ آيَةً وَ اصْعَدْ دَرَجَةً ثُمَّ يُقَالُ لَهُ بَلَّغْنَا بِهِ وَ أَرْضَيْنَاكَ فِيهِ فَيَقُولُ اللَّهُمَّ نَعَمْ قَالَ وَ مَنْ قَرَأَ كَثِيراً وَ تَعَاهَدَهُ مِنْ شِدَّةِ حِفْظِهِ أَعْطَاهُ اللَّهُ أَجْرَ هَذَا مَرَّتَيْنِ.
ترجمه :
هر كس در جوانى قرآن بخواند و مؤمن باشد، قرآن با گوشت و خون او آميخته مىشود، و خداوند او را با سفيران خود كه بزرگوار و نيكوكارند قرار خواهد داد، و روز قيامت قرآن مانع او از آتش دوزخ خواهد بود، و مىگويد: پروردگارا، هر عملكنندهاى به پاداش عملش رسيده است، جز آن كسى كه مرا مورد عمل قرار داده است، پس بزرگترين هديههاى خود را نصيب او گردان. پس خداوند دو حلّه از حلّههاى بهشتى به او مىپوشاند و تاج كرامت بر سرش مىنهد، سپس خطاب مىشود: آيا تو را در باره اين جوان خشنود كرديم؟ قرآن مىگويد: پروردگارا، من بيش از اين در باره او آرزو داشتم، پس امان نامهاى به دست راست او، و فرمان جاودانگى در بهشت را به دست چپش مىدهند و او وارد بهشت مىشود. پس به او مىگويند: آيهاى بخوان و يك درجه بالا برو. آن گاه به قرآن خطاب مىشود: آيا تو را به آرزويت رسانديم و آيا تو را در مورد اين جوان خشنود كرديم؟ قرآن مىگويد: آرى، اى پروردگار من، آن گاه حضرت فرمود: هر كس قرآن را بسيار بخواند و با اينكه حفظ آن بر او سخت است آن را به ذهن خود بسپارد، خداوند اين پاداش را دو بار به او خواهد داد.
منبع : ثواب الاعمال و عقاب الاعمال شیخ صدوق ، ص 100 ( بر اساس نرم افزار جامع الاحادیث )
رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: إذا غَضِبَ اللَّهُ عَلى امَّةٍ ولَم يُنزِل بِهَا العَذابَ، غَلَت أسعارُها، وقَصُرَت أعمارُها، ولَم تَربَح تُجّارُها، ولَم تَزكُ ثِمارُها، ولَم تَغزُر أنهارُها، وحُبِسَ عَنها أمطارُها، وسُلِّطَ عَلَيها شِرارُها.
ترجمه:
هر گاه خداوند بر امّتى خشم گيرد و بر آن عذاب نازل نكند، قيمتها در آن بالا مى رود، آبادانى اش كاهش مى يابد، بازرگانانش سود نمى برند، ميوه هايش رشد نمى كنند، جوى هايش پُر آب نمى گردند، باران بر آن فرو نمى بارد، و بَدانش بر آن سلطه مى يابند.
الكافي (ط - دارالحديث)، ج10، ص: 553
و آن حضرت فرمود: كسى كه كلمه «نمى دانم» را از دست بگذارد تير هلاكت بر مواضع حساس كشتنى اش نشيند.
منبع: نهج البلاغه، ترجمه انصاریان، حکمت 85
شبی یک ساعت دعا بخوانید. اگر حال دعا نداشتید باز هم خلوت با خدا را ترک نکنید. در بیداری سحر و ثلث آخر شب آثار عجیبی است. هر چیزی را که از خدا بخواهی از گدایی سحرها میتوان حاصل نمود. از گدایی سحرها کوتاهی نکنید که هرچه هست در آن است.
شیخ جعفر مجتهدی
پایگاه فرهنگی - مذهبی ازکی 1392 ©
کپی برداری از مطالب، با ذکر منبع مجاز میباشد
طراحی و پشتیبانی: آتروپات وب