علامه طهرانی در مورد حدیث « عُلَمآءُ امَّتى كَأَنْبيآءِ بَنى إسْرآئيل » چنین مینویسد:
اين روايتى است كه در ألسنه مشهور و بر سر زبانها متداول است، وليكن ابداً سندى را براى آن نيافتيم با كثرت تتبّعى كه در اين باره نموديم. محدّث و عالم متضلّع خبير سيّد عبد الله شُبَّر در كتاب «مصابيح الانوار فى حلّ مشكلات الاخبار» در ج 1، ص 434 از طبع مطبعة الزّهراء- بغداد، به شماره حديث 83 آورده است كه:
آنچه از پيغمبر صلّى الله عليه و آله روايت شده است كه: قالَ: عُلَمآءُ امَّتى أنْبيآءُ بَنى إسْرآئيلَ، أوْ كَأنْبيآءِ بَنى إسْرآئيلَ، أوْ أفْضَلُ مِنْ أنْبيآءِ بَنى إسْرآئيل؛ براى اين حديث در اصول ما و اخبار ما پس از فحص و تتبّع تامّ ابداً مدركى نيافتيم. و ظاهراً از دست پرورده ها و موضوعات عامّه است. و از كسانيكه از ميان علماء ما تصريح به ساختگى بودن آن نموده اند محدّث شيخ حرّ عاملى است در كتاب «الفوآئد الطّوسيّة» و محدّث شريف جزائرى. و كيف كان ممكن است براى آن دو معنى نمود.- تا آخر آنچه را كه شبّر در اينجا ذكر كرده است.
و حقير (علامه طهرانی) در كتاب «الجامع الصّغير» سيوطى و «كنوز الحقآئِق» مناوى و «نهج الفصاحة» پاينده و «وهج الفصاحة» أعْلمى كه براى احاديث صغار سيّد البشر تدوين يافته است مراجعه كردم، از طريق عامّه در آنجا هم نبود. و در كتاب «جنّة المأوى» شيخ محمّد حسين آل كاشف الغطاء، در ص 197 در ضمن سوالاتى كه كتباً از ايشان از معنى اين حديث مى شود و ايشان پنج وجه را در معنى و تفسير آن احتمال داده اند، در تعليقه آن مرحوم آية الله حاج سيّد محمّد على قاضى طباطبائى تصريح به آنچه گفتيم نموده اند و چنين ذكر كرده اند كه: اين حديث از موضوعات عامّه است.
آية الله حاج سيّد محمّد على قاضى طباطبائى در كتاب «تحقيق درباره اوّل أربعين حضرت سيّد الشّهداء عليه السّلام» از طبع سوّم- تبريز، تحت عنوان: «مراد از آل محمّد چه كسانند؟» در ص 468 گويد: فيروز آبادى (صاحب كتاب اللغة) گويد: وقَول رَسولِ اللهِ صلَّى اللهُ عليه و ءَاله و سلَّم: عُلَمآءُ أمَّتى كَأنْبيآءِ بَنى إسْرآئيلَ، و فى لَفظٍ: عُلَمآءُ هَذِهِ الامَّةِ أنْبيآءُ سآئِرِ الامَمِ؛ وَ إنْ كانَ فى إسْنادِهِ مَقالٌ لَكِنْ يُسْتَأْنَسُ بِهِ فيما ذَكَرْناهُ.
منبع: روح مجرد
رسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: إذا غَضِبَ اللَّهُ عَلى امَّةٍ ولَم يُنزِل بِهَا العَذابَ، غَلَت أسعارُها، وقَصُرَت أعمارُها، ولَم تَربَح تُجّارُها، ولَم تَزكُ ثِمارُها، ولَم تَغزُر أنهارُها، وحُبِسَ عَنها أمطارُها، وسُلِّطَ عَلَيها شِرارُها.
ترجمه:
هر گاه خداوند بر امّتى خشم گيرد و بر آن عذاب نازل نكند، قيمتها در آن بالا مى رود، آبادانى اش كاهش مى يابد، بازرگانانش سود نمى برند، ميوه هايش رشد نمى كنند، جوى هايش پُر آب نمى گردند، باران بر آن فرو نمى بارد، و بَدانش بر آن سلطه مى يابند.
الكافي (ط - دارالحديث)، ج10، ص: 553
و آن حضرت فرمود: كسى كه كلمه «نمى دانم» را از دست بگذارد تير هلاكت بر مواضع حساس كشتنى اش نشيند.
منبع: نهج البلاغه، ترجمه انصاریان، حکمت 85
شبی یک ساعت دعا بخوانید. اگر حال دعا نداشتید باز هم خلوت با خدا را ترک نکنید. در بیداری سحر و ثلث آخر شب آثار عجیبی است. هر چیزی را که از خدا بخواهی از گدایی سحرها میتوان حاصل نمود. از گدایی سحرها کوتاهی نکنید که هرچه هست در آن است.
شیخ جعفر مجتهدی
پایگاه فرهنگی - مذهبی ازکی 1392 ©
کپی برداری از مطالب، با ذکر منبع مجاز میباشد
طراحی و پشتیبانی: آتروپات وب