نقش علم را در عدم گمراهی، کسی نمیتواند انکار کند. جهل و نادانی و اعتقادات تقلیدی و گاها عوامانه، موجب بروز مشکلات بسیاری در حوزه فردی و اجتماعی میشود. ماجرای عبرت آموزی که در ادامه میخوانید، مویدی است برای این موضوع. به راستی اگر کسی دارای علم و آگاهی در زمینه دین و مذهب باشد، فریب مدعیان دروغین عرفان را خواهد خورد؟ ماجرای زیر از ویژه نامه سراب ( روزنامه جام جم ) که در سال 88 به چاپ رسیده است نقل میشود:

پدری گریان که تنها دختر خود را توسط یکی از مدعیان از دست داده، خواهان پیگیری این موضوع بود. او میگفت: سه سالی است که تنها دختر دانشجوی وی توسط مردی شیاد که زن و دو فرزند دارد، به کلاس های عرفانی دعوت شده است. آنچه در این کلاسها به وی آموختند نه تنها او را تقویت نکرده است بلکه روز به روز فاصله دختر با پدر و مادرش زیادتر شده و به حدی رسیده است که حتی کلام سلام هم در بین آنها بی معنا شده است. پدر میگوید: دختر با نامه ها و پیامک های این مرد فریبکار همه اعتقادات خود را از دست داده است. کلاس های مدیتیشن و کارهای مختلط گروهی منجر به ارتباط بیشتر این دختر با افراد این گروه شده است. این مرد که هیچ دین و ایمانی ندارد و با زنان هرزه نیز ارتباط دارد کلاس هایی را در کرج تشکیل میدهد که با قرص های توهم زا جوانان را به حالت خلسه و بی زمانی فرو میبرد و احتمال دارد که در این حالات حتی به دختران تجاوز هم بکند و این کار نیز از مرام آنها دور نیست.
این پدر درمانده چند بار از این مرد شیاد شکایت کرده است. پیگیری های مختلف نشان از شیادی این مرد میدهد. او سعی دارد که خود را از وابستگان به مسئولین کشوری و انتظامی معرفی کند تا خود را مهم جلوه دهد. او حتی برای اینکه با دختران بیشتری در تماس باشد مدت هاست که زن خود را به خانه پدرش فرستاده است.