هم فرشتگان و هم جنيان، سهمي از قدرت دارند و بر انسان نازل مي‏شوند، ولي اگر كسي ارتباط آنان را، ادعا كند به آساني راهي براي اثباتش ندارد. امّا درباره اينكه فرشتگان بر انسان نازل مي‏شوند، خداوند مي‏فرمايد: (إنّ الّذين قالوا ربنا الله ثمّ استقاموا تتنزّل عليهم الملائكة ألّا تخافوا ولا تحزنوا وأبْشِروا بالجنّة التي كنتم توعدون)( سوره فصلت، آيه 30) و اين تنزل فرشتگان اختصاصي به حالت احتضار ندارد، بلكه در غير حالت احتضار هم اگر كسي «الله» بگويد و روي گفته خود ايستادگي كند، فرشتگان بر او نازل مي‏شوند. گاهي تصميم‏گيري مهم و خيري بزرگ نصيب انسان مي‏شود و نمي‏داند كه چگونه به قلب او القا شده است؛ اين همان تعليم فرشته است كه گاهي مطلب خوبي را در قلب انسان القا مي‏كند. در تعبير ديگري آمده است: علم، نوري است كه خداوند در قلب هر كسي كه بخواهد، وارد مي‏كند.
در طرف مقابل، شياطين هم بر انسان نازل مي‏شوند كه در اين باره خداوند مي‏فرمايد: (تنزل علي كلِّ أفّاك أثيم)( سوره شعراء، آيه 222) اگر كسي اهل افك و معصيت و دروغ بود، شياطين بر او نازل مي‏شوند. پس هم شياطين و هم فرشتگان؛ چه در جنگ و چه در غيرجنگ، بر انسان‏ها نازل مي‏شوند. چنانكه خداي سبحان مؤمنين در حال جنگ را با فرشتگان، تأييد كرده است. براي جنّ اين قدرت وجود دارد كه با سرعت سير، كارهاي خارق‏العاده انجام دهد. جن گرچه از نظر قدرت فكري ضعيف است، ولي قدرت تحريكي او زياد است. او مي‏تواند بار سنگيني را در كمترين زمان، جابه‏جا كند، ولي درك او، دركي عقلي و قوي نيست و حدّاكثر تجرّد او، تجرّد خيالي و وهمي است.
در داستان سليمان(عليه السلام) آمده است كه: (قال عفريت من الجن أنا اتيك به قبل أن تقوم من مقامك)( سوره نمل، آيه 39) سليمان آن جن را تكذيب نكرد، اگرچه در قرآن نيامده است كه آن جنّ تخت را آورد، بلكه ديگري گفت: (قال الّذي عنده علم من الكتاب أنا اتيك به قبل أن يرتدّ إليك طرفك)( سوره نمل، آيه 40) و تخت را آورد، ولي سليمان(عليه‏السلام) حرف آن جن(عفريت) را تكذيب نكرد و قرآن هم كتاب قصّه نيست كه سخن كسي را نقل كند و با سكوت بگذراند. ممكن نيست سخن باطلي را خداوند در قرآن نقل كند و آن را ابطال نكند. و چون قرآن ادعاي اين شخص را ابطال نكرد، پس آن جن اين قدرت را دارا بوده است.
منبع: کتاب « قرآن در قرآن »، آیت الله جوادی آملی، صص 119-118