همچنين در روايت ديگر حبّه‏ عرنى‏ می‏گويد: وقتى من و نوف در محوطه مسجد [يا: كاخ حكومتى‏] خوابيده بوديم، ناگهان در اواخر شب امير المؤمنين عليه السّلام را ديديم كه مانند شخص واله و سرگشته دست خويش را بر ديوار گذاشته و اين آيه را تا آخر تلاوت میفرمود:
إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...0 آل عمران: 190).
- براستى كه در آفرينش آسمانها و زمين ...
وى میگويد: حضرت اين آيات‏( ظاهرا مقصود آيات 190 تا آخر آيه شريفه 194 می‏باشد )را می‏خواند و بسان شخص عقل پريده می‏گذشت. تا اينكه فرمود: اى حبّه، آيا خوابيده‏ اى يا بيدارى، عرض كردم: بيدارم. شما كه چنين می‏كنيد، پس ما چگونه بايد باشيم؟
حضرت چشمانش پر از اشك شد و گريست. و سپس فرمود: اى حبّه، خداوند را مقامى است، و ما را در پيشگاه او جايگاهى، و هيچ كدام از اعمال ما بر او پوشيده نيست. اى حبّه، خداوند نسبت به تو و من از رشته رگ گردن نزديكتر است. اى حبّه، هيچ چيز نمی‏تواند من و تو را از ديد خداوند پنهان دارد.
سپس فرمود: اى نوف، آيا خوابيده ‏اى؟ نوف كه خوابيده بود از خواب بيدار شد و عرض كرد: نه خير، يا امير المؤمنين، بيدار نيستم، امشب بسيار گريستم. حضرت فرمود: «اى نوف، اگر در اين شب از خوف خداوند- عزّ و جلّ- بسيار گريستى، فرداى قيامت در پيشگاه خداوند- عزّ و جلّ- چشمانت روشن خواهد شد. اى نوف، هيچ قطره ‏اى از چشم انسان به خاطر ترس از عظمت خدا به زمين نمى ‏ريزد، مگر اينكه درياهاى آتش جهنّم را خاموش مى ‏سازد. اى نوف، هيچ كس مقام و منزلتش بزرگتر و والاتر از كسى كه از ترس عظمت خدا بگريد، و در راه خشنودى خدا دوست و يا دشمن بدارد، وجود ندارد. اى نوف، هر كس در راه خرسندى خدا دوست بدارد، هيچ كس را بر محبّت او مقدّم نخواهد داشت، و هر كس در راه خشنودى خدا دشمن بدارد، خيرى به دشمنان خويش نمى ‏رساند. اينجاست كه به حقايق ايمان كاملا نايل خواهيد شد.» سپس حضرت آن دو را پند و اندرز داد و موعظه نمود و در اواخر گفتارش فرمود: «پس از خداوند بيم داشته و بپرهيزيد، كه من شما را بيم دادم.» سپس در حال عبور مى ‏فرمود: «خداوندا، اى كاش مى ‏دانستم كه در حال غفلتهايم آيا از من روى گردانى، يا به من مى ‏نگرى؟ و اى كاش مى‏ دانستم كه در خواب طولانى و شكر و سپاس اندكم در برابر نعمتهايت، حالم چگونه است؟» حبّه مى‏ گويد: به خدا سوگند، حضرت پيوسته بر اين حال بود، تا اينكه سپيده دم طلوع كرد.

منبع: ادب حضور (ترجمه فلاح السائل)، ص 482 (بر اساس نرم افزار جامع الاحادیث )