رحلت آرام حضرت ابراهيم (ع)
روزي عزرائيل نزد ابراهيم آمد تا جان او را قبض کند، ابراهيم مرگ را دوست نداشت، عزرائيل متوجه خدا شد و عرض کرد: «ابراهيم، مرگ را ناخوش دارد.» خداوند به عزرائيل وحي کرد: «ابراهيم را آزاد بگذار چرا که دوست دارد زنده باشد و مرا عبادت کند.»

مدّتها از اين ماجرا گذشت، تا روزي ابراهيم پيرمرد بسيار فرتوتي را ديد که آن چه مي‌خورد، نيروي هضم ندارد و آن غذا از دهان او بيرون مي‌آيد، ديدن اين منظره سخت و رنج‌آور، موجب شد که ابراهيم ادامه زندگي را تلخ بداند، و به مرگ علاقمند شود، در همين وقت به خانه خود بازگشت، ناگاه يک شخص بسيار نوراني را که تا آن روز چنان شخص زيبايي را نديده بود، مشاهده کرد، پرسيد:
«تو کيستي؟»
او گفت: من فرشته مرگ (عزرائيل) هستم.»
ابراهيم گفت: «سبحان الله! چه کسي است که از نزديک شدن به تو و ديدار تو بي‌علاقه باشد، با اين که داراي چنين جمالي دل آرا هستي.»
عزرائيل گفت: «اي خليل خدا! هرگاه خداوند خير و سعادت کسي را بخواهد مرا با اين صورت نزد او مي‌فرستد، و اگر شر و بدبختي او را بخواهد، مرا در چهره ديگر نزد او بفرستد». آن گاه روح ابراهيم را قبض کرد.(1)
به اين ترتيب ابراهيم در سن 175 سالگي با کمال دلخوشي و شادابي، به سراي آخرت شتافت.
در روايت ديگر از امير مؤمنان - عليه السلام - نقل شده فرمود: هنگامي که خداوند خواست ابراهيم را قبض روح کند، عزرائيل را نزد او فرستاد، عزرائيل نزد ابراهيم آمد و سلام کرد، ابراهيم جواب سلام او را داد و پرسيد:
«آيا براي قبض روح آمده‌اي يا براي احوالپرسي؟»
عزرائيل: براي قبض روح آمده‌ام.
ابراهيم: آيا دوستي را ديده‌اي که دوستش را بميراند؟
عزرائيل بازگشت و به خدا عرض کرد، ابراهيم چنين مي‌گويد، خداوند به او وحي نمود به ابراهيم بگو:
«هَلْ رَأيتَ حَبِيباً يکرَهُ لِقاءَ حَبِيبِهِ، اِنَّ الْحَبِيبَ يحِبُّ لِقاءَ حَبِيبِهِ؛ آيا دوستي را ديده‌اي که از ديدار دوستش بي‌علاقه باشد، همانا دوست، به ديدار دوستش علاقمند است».(2)
ابراهيم به لقاي خدا، اشتياق يافت و با شور و شوق، دعوت حق را پذيرفت و در سن 175 سالگي به لقاء الله پيوست.
پایان
منبع: دانشنامه قرآني سلسبيل(کاري از موسسه نرم افزاري کوثر و موسسه نرم افزاري يمين)
------------------------------
پی نوشت ها به نقل از نرم افزار سلسبیل:
1- بحار، ج 12، ص 79.
2- امالي صدوق، ص 270؛ بحار، ج 12، ص 78.