فشارهايى كه به خاندان پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله وارد آوردند و به يگانه يادگار او «فاطمه علیها السلام» ظلم كردند خيلى زياد است. ما نمونه ای را به صورت بسیار مختصر را نقل نموده، باقى‏ را به كتاب‏هاى مفصّل حواله مى ‏كنيم:
روزى كه خليفه اول بر فراز منبر نشست دستور داد تا خانه فاطمه زهرا سلام الله علیها شديداً تحت مراقبت واقع شود، و متخلفين از بيعت كه در خانه على عليه السلام گرد آمده، و در حقيقت در آن‏جا متحصّن شده بودند از آن‏جا اخراج و از آنها بيعت بگيرند.
عده ‏اى از مهاجرين و انصار- كه از طرفداران ابوبكر بودند- به در خانه آمدند.
ابن ‏قتيبه در كتاب خود مى‏ گويد: عمر آمد و متحصّنين را صدا زد و آنها در خانه على عليه السلام بودند كه از بيرون آمدن امتناع كردند، عمر آتش خواست و گفت: قسم به خدا، اگر بيرون نشويد خانه را با آنچه كه در آن است آتش مى ‏زنم.
گفتند: فاطمه دختر پيغمبر درون خانه است. عمر گفت: باشد و اين مطلب را به يك روايت مفصل‏ترى ذكر كرده و مى ‏گويد:
عمر به ابوبكر گفت: آيا از اين متخلف بيعت نمى ‏گيرى؟ ابوبكر به قنفذ گفت برو و به على بگو بيايد، قنفذ به خانه على عليه السلام آمد على عليه السلام فرمود: براى چه آمدى؟ قنفذ گفت:
خليفه رسول خدا تو را مى ‏طلبد! على عليه السلام فرمود: چه زود دروغ به پيغمبر بستيد!
قنفذ آمد و جريان را نقل كرد، ابوبكر گريه آغاز كرد. عمر دوباره گفت: على را مهلت نده. ابوبكر به قنفذ گفت: برو به على بگو اميرالمؤمنين تو را مى ‏طلبد. قنفذ آمد و پيام را رسانيد، على عليه السلام با صداى بلند فرمود: سبحان‏اللَّه! چيزى را ادعا كرده كه به او نمى ‏رسد!
عمر بلند شد و با عده ‏اى به سوى خانه على عليه السلام آمده در زدند، فاطمه صداى در را شنيد و با صداى بلند گفت:
اى پدر! اى رسول ‏خدا، چه چيزها پس از تو از پسر ابى ‏قحافه ديديم! مردم صداى فاطمه و گريه ‏اش را شنيدند و برگشتند.
عمر با عده ‏اى ايستاد و على را بيرون آورد و در پيشگاه ابوبكر حاضر نمود. گفتند بيعت كن! على عليه السلام فرمود: اگر بيعت نكنم چه مى ‏شود؟ گفتند: قسم به خدا گردنت را مى ‏زنيم ....
على عليه السلام رو به قبر پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله نموده بانگ زد و گفت:
«يابن العم إن القوم استضعفوني و كادوا يقتلونني».(1) ابن ابى ‏الحديد اين قضيه را به روايت ديگر نقل كرده است.(2)
همه مورخان نوشته‏ اند: فاطمه عليها السلام وصيت كرد كه شبانه غسل داده شده و كفن و دفن شود و احدى از آنهايى كه در حقش ظلم كردند به نماز و تشيع وى حاضر نشوند و بنا به وصيت، شبانه او را برداشته و دفن كردند.(3)
عده ‏اى اين فجايع را كردند، و عده ‏اى هم تماشا نمودند، و همه معذور بلكه مأجورند، زيرا همه مجتهدند و مجتهد هم معذور و مأجور است! ( اشاره به نظر علمای اهل ست در مورد اجتهاد و مجتهد!!!)
منبع: کتاب شیعه قسمت توضیحات

*******************************************************************************************************************************************************
پی نوشت ها به نقل از کتاب شیعه:
1: الامامه و السیاسه،ج1،ص13
2: شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید،ج2، ص19
3: الغدیر،ج7، صص227 و 228